Waar heb je nu echt behoefte aan als je verdriet hebt? Bestaat er zo iets als basisbehoeften in rouw?
De eerste gedachte is dan dat die behoeften uniek zullen zijn net als rouw zelf een uniek proces is. Wat veel mensen heel waarschijnlijk delen is de behoefte om weer verbinding te zoeken met wie of wat we verloren hebben.
Maar meestal is dat niet de enige behoefte op het moment van afscheid nemen. Mensen die rouwen hebben verschillende noden. En sommige van die noden hebben meer dringende aandacht nodig dan anderen. Net zoals er in het dagelijks leven dient voorzien te worden in bepaalde noden om verder te kunnen. En je kan maar voldoen in je behoeften op een hoger niveau als er eerste aan je behoeften op de lagere niveaus voldaan werd. Als je constant honger hebt, kan je niet naar behoren functioneren.
Ook rouw heeft een substantiële inpakt op ons leven. En welke behoeften spelen er rondom rouwen? Geldt daar ook de regel dat we maar verder kunnen in ons leven als er in onze rouwbehoeften werd voldaan?
De wereld van vandaag lijkt op momenten compleet losgeslagen, onze kleine wereldje wordt soms ruw verstoord. Wat vandaag als belangrijk aanvoelt, kan morgen al als veel minder dringend ervaren worden.
En binnen die turbulente wereld is er veel verlies, afscheid en pijn. En voor al die pijn is er niet direct een snelle remedie. Al onze theorieën, concepten en onze verworven kennis waar we op vertrouwden, lijken soms niet meer voldoende.
Onze steunbronnen, familie en vrienden, hebben het soms ook zwaar. Mensen leven meer op afstand en hebben zelf soms handen te kort of minder tijd om andere mensen tot steun te zijn.
En dan is het misschien toch wel goed om toch even stil te staan bij mogelijke basisnoden in rouw. Veel van die noden gaan over de dingen normaliseren en valideren. Met andere woorden, eenvoudigweg onderkennen dat:
Je verlies er toe doet…
Je rouw belangrijk is…
Je het recht hebt om te rouwen om je verlies, wat ook de oorzaak is….
Wat je nu ervaart in je rouwproces waarschijnlijk heel normaal is…
Je niet gewoon door moet gaan of je er over zetten of simpelweg proberen te vergeten…
Kortom, dat jouw rouw bestaansrecht heeft.
En misschien is dit niet alles. Welke nood leefde er bij jou op het moment dat je door een rouwproces ging? En het doet er niet toe of dat nu dagen of maanden geleden is. En als je een beetje verder bent in je proces, hoe is dat gaan veranderen doorheen de tijd?
