Het is ondanks de koude temperaturen buiten, weer lente en ik besef dat de zomer ook weer niet meer ver weg kan zijn. Het lijkt soms dat, met de jaren die voorbij gaan, de tijd in snelheid toeneemt. Die ervaring brengt gedachten naar boven dat er veel achter mij ligt en dat ik nu echt ouder aan het worden ben. Mijn lijf hapert regelmatig op verschillende plekken en ik kan nu ook zien dat ik er op een dag niet meer zijn.
En het is niet de stempel van de tijd op mijn lijf of angst voor de dood dat mij bezig houdt maar het gevoel dat er niet veel meer tijd over is om helemaal de mens te worden die ik ooit wou zijn en het leven in te richten dat ik mij helemaal en compleet gelukkig maakt.
Met de jaren slaat ook regelmatig de vermoeidheid toe en wordt de bagage wat zwaarder om te dragen. Het moment is daar om beslissingen te nemen over wat ik nog mee wil nemen naar de toekomst en wat ik achter wil laten. En ondanks het feit dat ik geloof in het feit dat je hoop en dromen altijd moet koesteren, ben ik op een punt gekomen dat ik weet dat sommige van die dromen zullen uitkomen of zich in ieder geval tot op een bepaald punt realiseren maar dat sommige dingen ook onmogelijk worden.
Hoop en dromen worden voor onze neus soms ineens weggekaapt door dingen als de dood, leeftijd, ziekte of een ongeval, armoede of ziekte. We hebben het te doen met de kaarten die het leven ons in handen geeft. En wanneer de dingen niet gaan zoals we gewild hadden, is het soms gemakkelijker om je bedrogen te voelen, bitter, verdrietig of kwaad en niet te leren aanvaarden wat is.
We zien daarbij ook over het hoofd dat het verlies van hoop en dromen ook werkelijk een verlieservaring is dat nodig heeft dat we er ook echt om rouwen. Het pijnlijke aan dit verlies is dat het niet eenmalig gevoeld wordt. Het steekt regelmatig de kop op bij belangrijke mijlpalen in ons leven, herinneringen en verjaardagen. Gevoelens van spijt en leegheid zijn dan nooit ver weg.
Het goede aan een rouwproces is dan het ons de kans geeft om stilaan te durven denken aan een andere versie van het verhaal dat we in gedachten hadden. Wat niet betekent dat we nooit het gemis zullen voelen van onze initiële dromen en gedachten. Ergens zullen we altijd het gewicht blijven dragen van wat niet mocht zijn maar het getuigt van moed om toch alles te proberen om een nieuw leven uit te bouwen. Wetende dat dit niet perfect en zonder littekens zal zijn.
Wanneer we echt om iets geven, kan het moeilijk zijn om te bepalen of en wanneer je het moet laten gaan. Soms is onze hoop alles wat we hebben om ’s morgens elke keer weer op te staan. Mensen zeggen dingen als: ‘Het is nooit te laat om achter je dromen te gaan.’ En in veel gevallen is dat zo. Wanneer je een kans ziet om je dromen te realiseren of je hebt veel plezier op weg er naar toe, blijf dan vooral je dromen najagen!
De realiteit is ook dat sommige dromen nooit zullen uitkomen. Dan moeten we keuzes maken. We kunnen er ons aan vasthouden en ze meenemen naar de toekomst ook al zijn ze soms te zwaar om te dragen. En misschien zijn er andere mogelijke alternatieven die geen kans krijgen om zich te ontplooien op die manier. We kunnen ook alles laten vallen, kwaad en bitter rondlopen maar dat brengt ons alleen maar verder weg van dingen die ons vreugde geven en laat ons op lange termijn achter met lege handen. Of er is de optie dan we rouwen om wat niet mocht zijn en dat we op een dag voluit bereid zijn om een andere verhaal te omhelzen.
