Het raakvlak tussen rouw en eenzaamheid is niet eenvoudig te definiëren. Eenzaamheid als concept is iets dat we allemaal kennen en begrijpen. Het staat voor letterlijk ‘alleen zijn’, zonder mensen om ons heen.
Nu is eenzaamheid natuurlijk ook een subjectief begrip zodat niemand echt kan bepalen hoe dat er exact uitziet. Een andere definitie zou dan ook kunnen zijn dat eenzaamheid het gevoel is dat de mensen rondom jou niet echt tegemoet komen aan je inter-persoonlijke noden. Het gaat dus verder dan gewoonweg alleen zijn. Het is een soort van ongemak waarbij iemand zich onvoldaan voelt binnen zijn sociale relaties. Op die manier is het dus afhankelijk van wat iemand nodig heeft en verlangt binnen een relatie. En daarmee heel persoonlijk.
Individuele eenzaamheid wordt dan gedefinieerd door wat een persoon wil binnen een relatie in verhouding tot wat er is. Het maakt dan soms niet uit of iemand deel uitmaakt van een grote familie en veel vrienden heeft. Soms blijft er nog steeds dat verlangen naar iets of iemand anders zoals een partner of een vriend waar je vrijuit kan mee praten. En zolang dat verlangen onvervuld is, blijft het risico om zich eenzaam te voelen bestaan.
Als je rouwt, kan je het gevoel krijgen dat dit soort eenzaamheid voortaan deel zal uitmaken van je leven. Er zijn aspecten aan rouw die eenzaamheid bijna onvermijdbaar en onoplosbaar maken. Wat je verlangt is wat je verloren hebt en de leegheid die je voelt is een gat dat niemand anders nooit meer voor jou zal kunnen vullen. Veel mensen die rouwen zijn vertrouwt met dit gevoel van eenzaamheid omdat de persoon waar ze zo naar verlangen er niet meer is. En daar bovenop kan er het gevoel zijn dat er delen van jezelf zijn verloren gegaan na de dood van een geliefde door de innige verbondenheid die er was. Wanneer onze geliefden ons verlaten, nemen ze ook delen van het leven samen met zich mee en je blijft achter met een bestaan dat nooit meer hetzelfde zal zijn.
Eenmaal je hersenen beginnen te denken dat je alleen bent en dat je in de eerste plaats voor jezelf te zorgen hebt, kan het ook de barrière groot worden om contact te zoeken met anderen en bestaat de kans dat je hen zelf weg probeert te duwen. Het zal het gevoel van eenzaamheid alleen maar vergroten.
Het is niet eenvoudig om eenzaamheid veroorzaakt door rouw te doorbreken. Het vraagt tijd en veel inspanningen. Je zal het gemis van iemands aanwezigheid en liefde nooit meer echt kunnen opvullen. Je zal andere manieren moeten vinden om anderen weer toe te laten in je leven en nieuwe verbindingen aan te gaan. En hoe doe je dat? Een eenduidig en eenvoudig antwoord is er niet. Het enige wat je kan doen, is als je er klaar voor bent, jezelf weer open te stellen voor de liefde van de mensen in je leven.
Je kan je geliefde dicht bij je houden en tegelijkertijd het gezelschap van anderen aanvaarden. En misschien, indien nodig, andere mensen opzoeken die je kunnen helpen in je proces. Het zal niet eenvoudig zijn en het zal niet perfect zijn, maar heel misschien, na verloop van tijd, kan je een deel van het gat dat je geliefde heeft nagelaten weer vullen met de liefde van vele anderen.
