Er zijn van die vervelende dingen die voorbijgaan in het leven zoals een zware verkoudheid of een ruzie met een goede vriendin of vriend. Het zijn zaken die je leven even overhoop zetten en in het beste geval leer je er iets van vooraleer je het los laat om weer verder te gaan. Vele ervaringen in ons leven volgen dit patroon. Er zijn nu eenmaal zaken die we gewoon beter achter ons laten omdat ze er eigenlijk niet echt toe doen.
Dat betekent ook niet dat we zo maar lichtjes over alle pijnlijk ervaringen op ons pad heen moeten stappen. Er zijn momenten in het leven wanneer dit gewoon niet mogelijk is. Mensen kunnen niet altijd de manier waarop ze denken, voelen of zich gedragen veranderen gewoon omdat ze dat graag willen. Er zijn ervaringen in het leven die medicijnen niet kunnen helen. Mensen die te maken krijgen met gemis en trauma zullen je vertellen dat het niet gaat om deze dingen zo maar eventjes gewoon achter te laten in het verleden en weer verder te gaan. Wat ze wel ervaren hebben dat ze hun relatie met bijhorende gedachten, herinneringen, gedragingen en emoties kunnen veranderen.
Wanneer we een dierbare verliezen, is iets als ‘er over geraken’ of ‘vergeten’ voor de meeste onder ons ondenkbaar. Toch zijn veel mensen er nog steeds van overtuigd dat rouw iets is dat stopt op een bepaald moment in de tijd. In vele gemeenschappen leeft het idee dat rouw een lineaire route is met een duidelijk eindpunt. Dat betekent meestal ook dat men mensen gaat aanmoedigen om vooruit te kijken en om het verdriet los te laten. Het lijkt dan alsof verdriet net zoals het snelstromend water van een rivier onder een brug dient te verdwijnen om nooit meer terug te komen.
De realiteit van rouw is dat het meestal als een schaduw bij je blijft tot op het moment dat je zelf sterft. Een idee dat voor velen, die de pijn van de rouw elke dag opnieuw moeten dragen, als ondraaglijk zal ervaren worden. Toch kan doorheen de tijd de impact van rouw op je leven drastisch veranderen. Op het moment dat je je relatie met rouw kan herdefiniëren door niet langer te vechten maar door stapje voor stapje je hoofd te buigen voor iets dat groter is dan jezelf, is de kans groot dat je op termijn ook hoop en heling kan vinden. Rouw is een metgezel in je leven die om acceptatie vraagt en dan kan er ook weer ruimte ontstaan voor troost, het koesteren van positieve herinneringen en het werken aan een blijvende band met de overledene over de grens van leven en dood heen.
Het is misschien moeilijk om te geloven als je het nog nooit echt hebt ervaren hoe rouw op deze manier in je leven kan verweven worden. Het lastige is ook dat er geen regeltjes of kunstjes voor om dit te realiseren. Net zoals rouw uniek is en relaties uniek zijn, zo zal ook jouw relatie met rouw en met wat je verloren bent evolueren op een complexe en unieke manier die bij jou past.
