Het voorjaar doet iets met ons. Het is het moment bij uitstek om op te ruimen. En ook al ligt het huis er redelijk netjes bij toch zijn er altijd plekken waar rommel zich opstapelt. We leven hard en denken weinig na over de dingen die ons leven ongemerkt binnensluipen. Rommel dringt zich zo onopgemerkt aan je op. Het is er gewoon of je dat nu leuk vindt of niet.
En wat geldt voor ons fysieke leven geldt net zo goed voor onze geest en ons lichaam. Op het moment dat je met een groot verlies wordt geconfronteerd zorgt dit voor een extra lading bagage dat je leven binnenkomt.
En het kan zijn dat er weinig tijd is om te rouwen. Of dat je er van uitgaat dat al die gevoelens die je overspoelen best voor jezelf kan houden. Ook je omgeving geeft je advies over hoe je met je verlies dient om te gaan en dat je vooral naar de toekomst moet kijken. En het kan zijn dat al die dingen jou een tijdje de moed en de controle geven om door te gaan. Dat is toch waar je zo naar verlangt. Of niet? Veel mensen gaan in die eerste periode na een verlies dan ook gewoon door en vinden dat ze niet moeten klagen. Ze pakken hun leven gewoon weer op en krijgen in ruil complimenten van hun omgeving hoe goed ze het wel niet doen.
Na een tijdje blijkt dan toch dat wat mensen naar buiten toe uitstralen niet het hele verhaal is. Er komt een moment dat men voelt dat men op deze manier niet meer verder kan en dan begint de zoektocht naar wat er speelt. Soms denken mensen dat de oplossing ligt in het vergaren van meer kennis maar vergeten ze kritisch te kijken naar de ideeën over wat nu al dan niet krachtig in het leven staan werkelijk is. En of ze helpen om met ons verlies om te gaan. Bovenal is het gewoon goed is om stil te staan bij wat er allemaal is en wat dat met ons doet. Het is dan tijd even stil te zitten bij al die emotionele dozen die we in ons leven ongeopend hebben gelaten en de inhoud ervan eens nader te bekijken.
En dan kom je misschien die emoties tegen die je stiekem wel voelt maar nog niet hebt toegelaten. Of gedachten over hoe iets zou moeten gebeuren of dat iets niet zou kunnen, terwijl je voelt dat je het wil of nodig hebt. Soms is er heel oud verdriet dat ligt te wachten op erkenning.
Hoeveel van die ongeopende dozen heb jij verzameld? Het is misschien tijd om eens in alle hoeken van je geest en je lichaam te zoeken naar ballast die er om vraagt om eens bekeken te worden. En te kijken of het je misschien niet meer dient. Of er ook dingen zijn die je aandacht dringend nodig hebben.
Is het voor jou ook tijd om op te ruimen? Onderzoek dan wat jij nodig hebt om het weg te brengen of een andere plek te geven. Het kan even duren maar het is de moeite waard. Het maakt je zoveel lichter.
