We leren over het leven door observatie van de anderen om ons heen. Onze familie en vrienden zijn als het ware een referentie om onszelf en de wereld beter te begrijpen en te definiëren. En zo ook met onze gevoelens van rouw. Alleen zijn nu net verlies en rouw dingen die je niet kan vergelijken. Rouw is niet objectief meetbaar en niet iedereen ondergaat een verlies op dezelfde manier ook al ervaren mensen gelijkaardige verliezen.
Rouwende mensen hebben wel een ding gemeen: ze ervaren een verlies. Maar hun ervaringen zijn heel divers en subjectief en ook nog eens afhankelijk van verschillende persoonlijke factoren. Vergelijken heeft dus geen enkele zin. En vergelijken betekent meteen ook het gevaar om een hiërarchie in rouw te construeren wat mensen rangschikt in hun verlies. En die hiërarchie betekent ook dat iemand minder recht zou hebben op steun of erkenning voor zijn of haar verlies.
We ervaren allemaal verlies doorheen ons leven. Rouw is een universele menselijke ervaring en toch ook altijd verschillend net als de mens zelf. Het verlies kan ontzettend indringend en verwoestend werken in iemands leven en toch is dat verlies niet minder of meer belangrijk in vergelijking met het verlies van iemand anders als we het op een globale schaal bekijken. Het blijft een paradoxale ervaring.
Feit is dat we allemaal zo graag willen dat onze pijn erkenning krijgt omdat het onze waarheid is. Als rouw voor jouw een levensbedreigende ervaring is dan wil je ook niet echt dat het ergens geplaatst wordt in vakje van verliezen die naar jouw aanvoelen minder ingrijpend zijn. Maar rouw hoeft niet afgewogen te worden om valide of belangrijk te zijn. Het verlies van werk, een droom, een relatie of een huisdier kan als minder ontwrichtend beschouwd worden maar dat maakt het verlies nog niet licht om te dragen gewoon omdat er ergere dingen zijn die kunnen gebeuren.
Rouw vergelijken lijkt ook onnodige grenzen tussen mensen te creëren die anders elkaar zouden steunen. Je kan nooit echt weten waar een ander doorgaat maar je kan wel begrijpen wat lijden kan betekenen in een mensenleven gewoon omdat je het waarschijnlijk zelf al hebt ervaren. Als er iets is dat we kunnen leren van de universele ervaring die rouw is, dan is dat we altijd in de mogelijkheid zijn om compassie en empathie te voelen naar anderen die door een vergelijkbaar proces gaan. En we weten uit ervaring maar al te goed wat de werkelijke waarde is van het oprecht respecteren en honoreren van iemand anders verlies. En daarbij maakt het echt niet uit wat dat verlies nu exact is.
