Loslaten, het is zo een woord dat soms vlug gebruikt wordt als het over de lastige dingen van het leven gaat. Je moet het loslaten! Alsof het vanzelf gaat, dat loslaten.
Hoe moet je ‘loslaten’ als iemand die je lief is er plots niet meer is? Raak je hem of haar dan niet kwijt ? Of als je verleden je flink wat pijn heeft gekost. Moet je al die nare herinneringen zo maar loslaten? Geef je dan geen vrijgeleide aan diegene die de oorzaak is geweest van je pijn?
Ik heb het lang ook niet begrepen hoe het werkte. Ergens wil je die pijn blijven voelen want het hoort bij jou en bij wie je bent. Het heeft je als het ware mee gevormd. En misschien zocht ik diep vanbinnen altijd nog stiekem naar gerechtigheid. Maar dit vasthouden aan het verleden en aan de emoties die er bij horen, helpen je ook niet om te groeien in je leven. Je blijft jezelf kwellen in een leven dat niet echt voldoening geeft en daarbij heb je constant het gevoel dat je verleden je hierin parten speelt.
Is het dan een oplossing om gewoonweg los te laten? Het voelt als heel kort door de bocht. Misschien heb je eerst wat anders te doen voor je de beweging naar ‘loslaten’ kan maken.
Als je een dierbare verliest zal je ruimte moeten maken om je rouwproces aan te gaan ook al zou je de pijn liever niet voelen. Er dwars doorheen gaan en niet in een grote bocht eromheen zoals velen proberen te doen. In die zin is het ook bereid zijn om je verdriet in de ogen te kijken om op termijn de liefde, die er was en altijd zal zijn, weer te vinden. Want die liefde, die gaat nooit verloren en ligt gewoon te wachten om weer gezien te worden.
Misschien gaat het grote loslaten er wel om dat je na een periode van rouw het grote verdriet kan laten gaan om verder te kunnen groeien als mens met de liefde van diegene die er niet meer is, voor altijd in je hart.
Maar hoe zit dat dan met een pijnlijk verleden? Moet je dat dan zo maar loslaten? Ik heb lang de strijd aangegaan met alles wat er thuis is gebeurd maar die strijd houdt je ook vast in dat verleden. Ondertussen na veel zoeken heb ik geleerd om er zo veel mogelijk objectief naar te kijken en me niet langer alleen maar te wentelen in de pijn. Het is voorbij, ook al speelt het je nog elke dag parten. Ik heb me lang niet voldoende gevoeld voor de wereld net zoals het thuis nooit goed genoeg was. Ondertussen weet ik dat er een deel van dit verhaal niet van mij is maar bij mij ouders en hun verleden hoort. En dat stuk dat niet van mij is, wil ik met plezier loslaten.
Het helpt me om mezelf weer op te bouwen tot diegene die ik werkelijk ben. Uit de brokstukken van het verleden weliswaar maar dat is een realiteit waar je het mee te doen hebt. Het is een heuse karwei om weer opnieuw te beginnen en wat niet bij je hoort los te laten.
Maar die bereidheid om het verhaal van de andere los te laten, zorgt er voor dat sommige deuren eindelijk voorgoed gesloten kunnen worden. Dat je langzaamaan het verleden achter je kunt laten en beetje bij beetje de ander kunt laten gaan. Jij bent niet de schuld van alles, je bent soms verstrikt geraakt in het verdriet van een ander. En als kind heb je hier geen verweer tegen maar als volwassene kan je een keuze maken. De keuze voor jezelf.
Moet je dan zo maar alles vergeven? Helemaal niet, het gaat over loslaten van de dingen die niet van jou zijn en er niet langer slachtoffer van te zijn. Het is je overkomen, het is niet wie je bent.
En dat betekent nog niet dat je zo maar vergeeft en vergeet. Op het moment dat je loslaat wat niet van jou is, geef je jezelf de ruimte om te kijken of er toch ergens verborgen schatten liggen. Je bent door al jouw ervaringen waarschijnlijk een krachtig mens geworden. Zo krachtig dat je in staat bent om voor jezelf een nieuw leven uit te bouwen, verlost van die knellende en pijnlijke banden van het verleden.
Loslaten is misschien dan ook kijken wat niet van jou is. Bereid te zijn om jouw unieke levensprocessen een nieuwe kans te geven en om jouw eigen bijzondere levenservaringen voluit te leven. Loslaten betekent liefde in je leven toelaten, liefde van anderen maar nog vele malen belangrijker, liefde voor jezelf van jezelf!
