Rouw, het is een groots onderwerp. Het is tevens complex, oneindig, grillig en alom aanwezig. En toch kijken we liever de andere kant op als het over verlies en rouw gaat. Op zijn minst voelt het als een ongemakkelijk thema om over te praten.
Ooit krijgen we er allemaal mee te maken in ons leven. Het is gewoon zo. We kunnen halsstarrig proberen om verlies en rouw te vermijden in ons leven, maar dat maakt dat we nooit echt zullen liefhebben.
Rauw op je dak
En wat je ook doet, je kunt je niet voorbereiden op je nieuwe leven na een verlies en je hebt er geen idee op welke manieren het verlies zal inhakken op je leven en je lijf.
Het maakt het samenleven tussen mensen ook niet eenvoudiger. Als je alleen maar grote emoties voelt en veel dingen er nauwelijks meer toe doen, dan heb je niets aan goedbedoelde opmerkingen als ‘ik zou willen dat ik iets voor jou kan doen’ of ‘tijd heelt alle wonden’.
Probeer dan als rouwende nog maar eens te zeggen dat het helemaal niet goed gaat. Of dat je eigenlijk niet wéét hoe het met je gaat.
Rouw verandert je leven voorgoed
Verlies en rouw veranderen het landschap van ons leven. Het terrein is voor altijd anders en er is geen normaal meer om naar terug te keren. Je bent niet alleen je partner, vriend of werk verloren maar ook de toekomst die je voor ogen had. En die moet je nu op een andere manier invullen.
We zijn het aan ons verdriet verplicht er ruimte voor te nemen want het kan allesbepalend zijn in ons leven. Je bent op een punt gekomen waar je jezelf als het ware moet heruitvinden.
Verlies is overal, en toch te onzichtbaar
En toch speelt rouw nog een te kleine rol in onze samenleving, in onze gesprekken, op scholen, op de sportvereniging, op werk of gewoon thuis. Rouw is overal, ieder mens krijgt vroeg of laat met die nietsontziende ervaring te maken en tegelijkertijd is het nog te onbesproken.
In een maatschappij leven die lastige gevoelens schuwt, is het belangrijk om open en eerlijk met elkaar te leren praten over de diepe dalen van het menselijke bestaan zonder schroom of angst.
Hoog tijd om rouw weer naar het leven brengen. Het te normaliseren. Zodat we ons aan elkaar kunnen optrekken en ons minder alleen hoeven te voelen in ons verdriet.
